تب استفاده از وسایل نقلیه برقی در سرتاسر جهان فراگیر شده است و امروزه انواع و اقسام وسایل نقلیه مجهز به قوای محرکه برقی در حال تولید و استفاده هستند. در کشور ما هم با توجه به نو پا بودن این تکنولوژی قدم های به نسبت خوبی توسط محققان دانشگاهی و فعالین شرکت های دانش بنیان در راستای طراحی و مهندسی خودرو و موتورسیکلت های برقی برداشته شده است.
به گونه ای که تا به این لحظه بیش از ۵ دوره مسابقات ساخت وسایل نقلیه برقی اعم از خودرو و موتورسیکلت موسوم به مسابقات ملی طراحی ماشین توسط متولی آن یعنی دانشگاه صنعتی شریف برگزار شده است. حال یکی از تیم های دانشگاهی که سابقه حضور در این مسابقات را داشته است.
شرکت دانش بنیانی تحت نام پاراکس موتورز را تاسیس کرده و قرار است در آینده نزدیک به عرضه محصولاتی تمام الکتریکی بزند.
این شرکت که متولی آن دانشگاه آزاد اسلامی قزوین است در روز هوای پاک محصول ۴ چرخ ۲ نفره خود که در کلاس quadricycle دسته بندی می شود را در نسخه نهایی (پیشتر نسخه های اولیه این خودرو ۲ نفره رونمایی شده بود) به همراه دو موتورسیکلت برقی دیگر از شرکت بناشریف و دانشگاه صنعتی شریف در حضور رئیس جمهور ایران پرده برداری مجدد کرد.
به گونه ای که رئیس جمهور و هیئت دولت به تست و بررسی این خودرو ۲ نفره پرداختند. از سوی دیگر اخیرا مدیرعامل سایپا و وزیر صنعت نیز از تاکید بر روی ساخت خودروهای برقی سخن گفته اند که البته تاکنون نمود عملی چنین پروژه هایی در واحد های تحقیق و توسعه خودروسازان کشور نمودی نداشته اند.
خودروی ۲ نفره و چهارچرخ الکتریکی که ظاهرا قرار است به زودی به صورت گسترده عرضه شود و از همین حالا هم می توان آن را پیش ثبت نام کرد با حواشی به نسبت زیادی رو به رو بوده است.
طراحی بسیار نزدیک این خودرو ۲ نفره به رنو توییزی که در سال ۲۰۱۳ میلادی توسط رنو رونمایی شد و در نوع خود جز اولین وسایل نقلیه با چنین شکل شمایلی بود سر و صدای زیادی به پا کرد.
گرچه سازندگان این خودرو هم اذعان داشته اند که محصولشان را با الهام از نمونه فرانسوی ساخته اند.
در واقع چنین محصولی با هدف استفاده درون شهری ساخته شده است و به دلیل ابعاد کوچک مناسب عرضه در کلان شهر های شلوغ است.
گرچه رنو پس از ۳ سال عرضه این خودرو موفق به فروش ۱۳ هزار دستگاه از آن شده است اما هدف رنو بیشتر آشنایی مردم با چنین وسایل نقلیه هوشمند برقی بوده است که به داشتن هوایی پاک کمک می کنند و به دلیل استفاده از تکنولوژی اختصاصی خود از قیمت به نسبت بالایی در حدود ۷ هزار پوند هم برخوردار است.
رنو حتی پا را فراتر از این گذاشته است و پلت فرم سخت افزاری و نرم افزاری آن را تحت شرایط open source یا متن باز در اختیار استارتاپ ها، محققان مستقل و خریداران شخصی قرار می دهد.
رنو ادعا می کند که این اولین پلت فرم متن باز تولید انبوه در دنیای خودروسازی است و نمونه ایرانی تولید شده آن که با نام یوز خوانده می شود را هم می توان در راستای این حرکت رنو دانست.
رنو می خواهد با این کار تحقیق و توسعه خودروهای الکتریکی را گسترش دهد که این سیاست توسط سازندگان بزرگ خودروهای الکتریکی همچون تسلا هم دنبال می شود.
در هر صورت این خودروی برقی مجهز به یک موتور برقی در محور عقبی است که توانایی تولید ۲۰ اسب بخار قدرت یا ۱۵ kw را دارا است (قدرتی کمتر از یک سوم قدرت پیشرانه پراید) و با هر بار شارژ که در حدود ۳ ساعت ۳۰ دقیقه به طول می انجامد توانایی پیمایش مسیری معادل ۱۰۰ کیلومتر را دارد.
وزن این یوز برقی نیز در حدود ۴۸۰ کیلوگرم اعلام شده است که شرایط ایمنی خودرو را در هاله ای از ابهام فرو می برد. صفحه نمایش ۴٫۳ اینچی، ایموبلایز و… از دیگر مشخصاتی است که تا به این لحظه از این خودرو ۲ نفره منتشر شده اما با توجه به عرضه نمونه فرانسوی در طول سالیان گذشته تست و بررسی های زیادی از این خودرو منتشر شده است.
طول بدنه یوز توسط رنو تنها ۲٫۳۲ متر اعلام شده و عرض آن هم ۱٫۱۹ متر و ارتفاع آن ۱٫۴۶ متر است. سازنده ایرانی از عرضه دو مدل آن یعنی تک سرنشین به همراه فضای بار عقبی و دو سرنشین خبر داده است.
در تست و بررسی مجله اتواکسپرس انگلستان آمده است که رانندگی رنو توئیزی در مسیرهای کوتاه لذت بخش است، اما این خودرو مسلما گزینه مناسبی برای طی مسافت های طولانی نیست.
در حال حاضر موسسه euro ncap که به بررسی میزان امنیت خودروها می پردازد. این گونه خودروها را در دسته بندی جداگانه ای قرار داده است که با توجه به آن دسته بندی، رنو توئیزی نمره خوبی را دریافت می کند اما در هر صورت با گرفتن ۲ ستاره ایمنی از ۵ ستاره نمی توان آن را یک خودروی ایمن و مناسب برای عبور مرور به خصوص در خارج از شهر دانست اما باز هم ایمنی آن به نسبت اسکوتر ها و موتورسیکلت ها در رده بالاتری قرار می گیرد. این خودرو در نمونه فرانسوی مجهز به یک ایربگ است.
اما تاکنون هیچ اطلاعاتی در مورد میزان ایمنی و استاندارد بودن (یا نبودن) یوز رسانه ای نشده است.
از رقبای رنو توئیزی در اروپا می توان به فولکس واگن up!، سئات mii و اشکودا citigo اشاره کرد، با این وجود رنو توئیزی در بازار اروپا موفقیت چندانی به دست نیاورده است و مشخص نیست که سرنوشت نسخه ایرانی آن نیز به کجا ختم خواهد شد.
در هر صورت می توان عرضه چنین وسایل نقلیه ای آن هم به صورت تولید انبوه را به فال نیک گرفت و از آن جا که تا به حال اقدامی از سمت و سوی خودروسازان دولتی در این زمینه صورت نگرفته است.
براساس اطلاعات غیر رسمی قیمت در نظر گرفته شده برای “یوز” در حدود ۱۵ میلیون تومان خواهد بود که رقمی گزاف برای یک وسیله پاک درون شهری با شرایط نامشخص فنی به نظر می رسد و ممکن است یوز را به سرنوشتی مانند توئیزی دچار کند.
بدیهی است که چنین شرکت های دانش بنیانی با همکاری شرکت های بزرگی همچون رنو دست به عرضه این وسایل نقلیه هوشمند بزنند و از آن جا که همکاری چندان گسترده ای بین صنعت خودرو و دانشگاه دیده نمی شود. خود شرکت های دانش بنیان ناچارند تا آستین را بالا زده و با جذب سرمایه دست به تولید محصولات خود بزنند.